Een afscheid in rood of blauw

Het is zo belangrijk dat je bij een bezoek aan een dierbare die bij ons ligt opgebaard, niet geconfronteerd wordt bij met andere, onbekende mensen. Je wilt alleen met hem of haar zijn en niet moeite hoeven doen je verdriet te beteugelen. De weg van het definitieve afscheid is al moeilijk genoeg. De rode en blauwe kamers van Varvik Uitvaartzorg zijn ‘sleutelkamers’ met een eigen voordeur en zitkamer. Afscheid nemen doe je uiteindelijk het liefst alleen en daar mag geen tijdsduur voor gelden. Gelukkig dat dat ook niet hoeft.

Harriëtte Bakker

Waarom ik uitvaartleider ben!

Waarom ik uitvaartleider ben!

 

Soms zijn er dagen dat je liever geen uitvaartleider wilt zijn. Er wordt gebeld over het overlijden van iemand die vol in het leven stond en jonge kinderen heeft. Met lood in de schoenen ga je naar het huis van deze vader, zoon en broer om met de nabestaanden de uitvaart te bespreken. Voordat je binnen bent gaat er van alles door je heen: wat is er gebeurd? Wat tref ik aan, HOE pak ik dit aan?! In de dagen die volgen bouw je een band op met de familie en krijgt de dag van de uitvaart steeds meer vorm.

 

Wanneer je op de terugweg van de begraafplaats spontaan een knuffel krijgt van een van de kinderen, weet je het weer glashelder: dáárom ben je met hart en ziel uitvaartleider!

 

Berto van der Wacht

Uitvaartleider

Zo simpel maar zo mooi!

Vele gedichten komen voorbij tijdens uitvaarten. De één raakt je meer dan de ander. Onderstaand gedicht is ons deze week erg bij gebleven.

Vergeet me nietjes op de kist en het volgende gedicht werd voorgelezen,

zo simpel maar zo mooi!

 

Als ik dood ga, huil maar niet
ik ben niet echt dood moet je weten
het is de heimwee die ik achterliet,
dood ben ik pas als jij die bent vergeten.

En als ik dood ga, treur maar niet
ik ben niet echt weg moet je weten
het is het verlangen dat ik achterliet
dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.

En als ik dood ga, huil maar niet
ik ben niet echt dood moet je weten
het is maar een lichaam dat ik achterliet
dood ben ik pas als jij mij bent vergeten

Bram Vermeulen

Ook maar een mens

Een uitvaartleider is ook maar een mens… Ik weet niet wat ik zeggen moet, is soms wat de uitvaartleider zegt bij binnenkomst. Soms gebeuren er dingen die je niet kunt begrijpen. Gebeurtenissen die je machteloos maken. Woorden van troost zijn dan niet te vinden. Wat kun je immers zeggen? De nabestaanden zeggen: “de uitvaartleider is gelukkig ook een mens”.

Gertie Ruesink

Sterke herinneringen

De juiste muziek kiezen voor de uitvaart van je dierbare, is geen eenvoudige taak. Net als foto’s maakt muziek sterke herinneringen los. Iemands lievelingsnummer weer horen kan tot tranen roeren en tegelijkertijd steun en vooral ook troost bieden. Sommige liedjes en muziekstukken hebben inmiddels een klassieke status. Als uitvaartleider hoor ik ze vaak, maar ook voor mij verliezen ze nooit aan kracht. Zoals onderstaande 6 muziekstukken:

1. Time to say goodbye (Con te partiro)
Dit nummer gezongen door Andrea Bocelli en Sarah Brightman gaat over afscheid nemen van een geliefde. Om die reden is het al sinds 1995 geliefde muziek bij een uitvaart.

2. Mag ik dan bij jou
Een indringende tekst prachtig gezongen door Claudia de Breij. In moeilijke tijden zoekt iedereen iemand om bij te schuilen.

3. Ave Maria
Dit is een gezongen of instrumentaal gebed gericht aan Maria, de moeder van Jezus. Binnen de katholieke kerk is het Ave Maria een belangrijk gebed, maar ook voor niet-katholieken kan deze klassieker veel troost bieden.

4. Afscheid nemen bestaat niet
Marco Borsato zingt dat zelfs als je dierbare overlijdt, hij of zij altijd bij je blijft in gedachten.

5. Candle in the wind
Elton John schreef dit nummer over het leven van Marilyn Monroe, maar toen in 1997 prinses Diana overleed en Elton John het in aangepaste vorm op haar begrafenis zong, werd het de meest verkochte single aller tijden. In het nummer hoor en voel en je de pijn van het verdriet om een dierbare. Het nummer biedt nog steeds een grote troost bij gemis.

6. Tears in heaven
Eric Clapton schreef dit nummer om het verlies van zijn zoontje te verwerken. Hij noemde de muziek een soort therapie. Nog steeds herkennen veel mensen hun persoonlijke pijn en gemis in dit liedje, waardoor het vaak gedraaid wordt als uitvaartmuziek.

Harriëtte Bakker, uitvaartleider