Liefdevol kijkt hij naast zich, ze rijden samen in de auto. Hij ziet haar rimpels rond haar ogen en een zweem van glimlach om haar mond. Ze legt haar hoofd tegen het raam. Het voelt goed dat ze naast hem zit, vertrouwd. Ze kijkt naar buiten en neemt alles, met een ietwat verbaasde blik, in haar op.
Hij weet nog goed hoe het begon, hij was 18 en zij 16 jaar. Er was een dansavond georganiseerd in de stad en hij ging er met een paar vrienden naartoe. Hij zag haar direct toen hij binnen kwam, ze stond met een paar vriendinnen bij de dansvloer. Waar hij het lef vandaan haalde wist hij niet, maar hij stapte meteen op haar af en vroeg haar ten dans. Blonde krullen omringden een blozend gezicht met pretlichtjes in de ogen. Vanaf die dag zijn ze onafscheidelijk geweest.

Ze trouwden, kregen drie kinderen: twee zoons en een dochter. Inmiddels zijn er zelfs kleinkinderen. Het was niet altijd even makkelijk maar ze hebben een prima leven samen opgebouwd. Eens per jaar op vakantie met de kinderen, kamperen was echt hun ding. Ze hielden allebei van wandelen, de natuur en waren het liefst buiten.

Ze keek naar hem en zei: “Wat ben jij aardig. Ik vind jou wel leuk”. Hij glimlachte terug en zei: “Ik vind jou ook aardig”. Haar blik dwaalde weer naar buiten en zei: “Ik zou met jou wel samen willen zijn en dan gaan we buiten wonen, midden in de natuur. In een huis met een mooie tuin, gevuld met bloemen en een hond. Ik zou wel een hond willen”. Hij antwoordde: “Dat lijkt mij ook fijn”.

De auto stopte. Hij hielp haar met uitstappen. Zachtjes liep hij met haar mee naar binnen. De zorgmedewerker kwam hen al tegemoet. “Dag mevrouw Wilmink daar bent u weer! Heeft u genoten van uw uitje?”

Ze keek niet meer naar hem en met gebogen hoofd, liep hij weer terug naar de auto. Nog even zwaaien. Ze stond achter het raam in het niets te kijken. De auto reed weg, door de stad, naar het groen. Naar het huis in de natuur, met de mooie tuin vol met bloemen, waar Max de hond op hem wachtte. Het huis dat zij samen hebben verbouwd, de tuin die ze samen hebben aangelegd. Het huis waar hun kinderen zijn geboren, het huis waar zij al vijftig jaar samen hebben gewoond, wachtte hem nu alleen op.