Ze maakten de eerdere verbouwing al mee in 2007. Ook nu volgen ze de vernieuwbouw van Varvik Uitvaartzorg die over enkele weken klaar is met belangstelling. Buren Peter Lansink en Ronald Bruinink wonen al bijna twintig jaar aan de Varviksingel. “We wonen hier met veel plezier,” zegt Ronald. “En dat we naast een uitvaartcentrum wonen, voelt eigenlijk al die jaren als vanzelfsprekend.”

Toen Peter en Ronald in 2006 aan de Varviksingel kwamen wonen, begon kort daarna de eerste uitbreiding van Varvik. “Er kwam toen een stuk bij met nieuwe kantoorruimtes,” vertelt Peter. “We hadden meteen goed contact met de toenmalige voorzitter, Marinus Schothans en met Gertie Ruesink, die toen al uitvaartleider was. We overlegden makkelijk, en besloten samen om een muurtje te laten plaatsen tussen onze tuinen. De kosten hebben we gewoon eerlijk gedeeld.” Dat prettige contact bleef ook in de jaren daarna. “We hebben altijd korte lijnen gehad,” zegt Ronald. “Als er iets is, dan weten we elkaar te vinden. Dat is fijn wonen.”

Van schrik naar bewondering

Toen de plannen voor de huidige vernieuwbouw werden gepresenteerd, wisten Peter en Ronald nog niet precies hoe het eruit zou gaan zien. “Jacqueline Beimers, de huidige voorzitter, nodigde ons uit om de tekeningen te bekijken,” vertelt Ronald. “In eerste instantie dachten we: oei, wordt het straks heel hoog? Je weet het niet van tevoren.” Maar die zorgen verdwenen snel. “Toen de bouw eenmaal vorderde en de contouren zichtbaar werden, zagen we dat het juist een heel mooi ontwerp is,” zegt Peter. “We zijn er nu al helemaal aan gewend. Het past prachtig in de omgeving: eigentijds, duurzaam en met uitstraling, zonder dat het overdreven groot is. In vergelijking met het oude pand is het echt van deze tijd.”

Vogelhuisjes

Over de uitvoering van de bouw zijn de buren vol lof. “We zijn vanaf het begin goed geïnformeerd,” vertelt Peter. “Er is vooraf een bouwkundig onderzoek gedaan naar de staat van ons huis, met foto’s, voor het geval er scheuren zouden ontstaan. Dat vonden we keurig geregeld.” Zelfs aan kleine dingen werd gedacht. “We hadden een paar vogelhuisjes aan de muur die weg moesten voor de sloop,” herinnert Ronald zich met een glimlach. “Dat moest voor 1 maart gebeuren vanwege het broedseizoen zoals bepaald in de vergunning. Dat is netjes uitgevoerd.”

Geen last van de bouw

Van overlast is nauwelijks sprake geweest. “Wij werken overdag. Als de bouwvakkers beginnen, zijn we al wakker. Ze stoppen meestal om vier uur ’s middags en dan zijn we nog niet thuis,” zegt Peter. “Dus we zitten elkaar niet in de weg. Bovendien zijn het allemaal vriendelijke, toegankelijke mensen. We hebben goed contact met Tom van Trebbe, die regelmatig langskomt. Ze houden de boel netjes.” Ook over parkeren of lawaai zijn er geen klachten. “Alles verloopt soepel,” vult Ronald aan. “En eerlijk is eerlijk: het ziet er nu al prachtig uit.”

Noaberschap in de praktijk

De relatie tussen Varvik en de buren gaat verder dan goed overleg. “We letten een beetje op elkaars spullen,” zegt Peter met een glimlach. “Een tijdje geleden hoorden we ’s avonds geluid bij het gebouw. We zaten al in de pyjama. Ronald keek even, ik belde de politie. Het bleek loos alarm achteraf. Maar het hoort bij goed noaberschap en dat vinden we vanzelfsprekend. Als het contact goed is, doe je dat soort dingen vanzelf.”

Wonen naast een uitvaartcentrum

Sommige mensen fronsten hun wenkbrauwen toen Peter en Ronald destijds hier kwamen wonen. “We kregen echt de vraag: wie gaat er nou naast een uitvaartcentrum wonen?” vertelt Ronald lachend. “Maar wij dachten: waarom niet? Je hebt er nooit last van. Alleen bij condoleances is het wat drukker met auto’s of fietsen, maar dat is zo weer weg.” Veel mensen weten volgens hen niet precies wat Varvik doet. “Soms denken ze dat we naast het crematorium wonen,” zegt Peter. “Dan leggen we uit dat dit iets heel anders is. Die moeten maar eens naar de open dag komen, zeggen we dan altijd.” Die open dag zal ergens in 2026 worden gehouden. Dan zijn de buren zeker van de partij: “We zijn ook bij de opening geweest van de tijdelijke locatie aan de Broekheurnerweg en natuurlijk gaan we als de verbouwing hiernaast klaar is weer even kijken.”

Vertrouwde plek

De twee kijken uit naar het moment dat het bouwhek verdwijnt en het vernieuwde pand zijn deuren opent. “Dan zien we weer de vertrouwde gezichten van de uitvaartleiders en het verzorgingsteam,” zegt Ronald. “Dat hoort gewoon bij de straat en geeft weer de reuring van toen, zoals het was.”