Met hart, humor en respect
Tijdens ons werk in het uitvaartcentrum horen we vaak de vraag: hoe kunnen jullie dit werk doen? Het eerlijke antwoord is: omdat het in ons hart zit. Elke dag staan wij klaar voor families op momenten waarop alles even stilvalt. We ontzorgen, zorgen, luisteren, begeleiden met aandacht, respect en liefde. Voor de mens die is heengegaan én voor de mensen die achterblijven.
Ons werk is mooi, maar ook zwaar, zowel fysiek als mentaal. Je moet creatief zijn en soms letterlijk sterk. We tillen, manoeuvreren, denken mee. Van boven naar beneden, van smalle trappen tot lastige doorgangen. Soms halen we mensen op uit hun huis, die daar alleen gestorven zijn. Dat zijn momenten die binnenkomen, die je even stil maken. Maar je moet en je wilt, omdat je weet waarom je het doet. Omdat het belangrijk is, omdat het ertoe doet.
Gelukkig doen we dit niet alleen. Ons team is hecht, voelt als een familie. We lachen samen, we vangen elkaar op en kunnen bij elkaar onszelf zijn. Dat geldt niet alleen voor ons zorgteam, maar ook voor onze uitvaartleiders. We doen het samen, met hetzelfde doel, vanuit hetzelfde hart. Met zulke collega’s voelt het nooit als werk, maar als iets wat je samen draagt. Laatst nog. Midden in de nacht waren we onderweg voor een verzorging. Google Maps had weer eens z’n eigen plan. In plaats van links stuurde hij ons drie keer over dezelfde rotonde. Dit werkte erg op onze lachspieren. Zodra wij bij de familie aankomen zijn we in onze rol, professioneel, met aandacht en rust. Met respect en het besef waarom we dit werk doen.
En dan zijn er momenten waarop alles samenkomt. Dat je in de stromende regen voor de rouwauto uitloopt, jas doorweekt maar met rechte rug. Want iemand verdient een eervol afscheid en dat geven we, ongeacht het weer, ongeacht het uur. Altijd.
Trots op wat we samen doen!
(Tekst: Simone te Riele)
